Uit de krant
verder.

2005

 

Vroeger was het op school leuker

 

Uit:

Dagblad de Limburger

oktober 2005

Ingezonden door Will Sorée

En dan had je Bernhard Titulaer, rijksambtenaar F. Titulaer was in de jaren zestig poetser/stoker op onze school. Tijdens de pauzes moest hij altijd de leerlingen in de gaten houden. Ik zie hem nog staan: met zijn lange grijze jas en Italiaanse hoed op de bovenste trede van de trap bij de hoofdingang. Veel Venlonaren hebben altijd gedacht dat Titulaer  directeur van de school was.
En dan - niet te vergeten - Dirk van der Sleesen ('Pipo'), docent uit Reijmerstok in Zuid-Limburg. Van der Sleesen gaf op verschillende plaatsen les. Op zondagmiddag ging hij met de trein naar Den Helder om daar te doceren. Vervolgens reisde hij naar Tilburg en Venlo. Op de 'Rijks' bleef hij altijd slapen. In lokaal 6a, op een stretcher. Hij zette dan op een gasstelletje koffie en deed er een flinke scheut Els in. In Pipo's' lokaal hing een portret van koningin Wilhelmina. Hij was daar zeer aan gehecht. Toen zijn lokaal opnieuw ingericht werd en men het schilderij weg wilde halen kwam hij in opstand: hij beveiligde het met prikkeldraad!
Op de oude Rijks aan het Mgr. Nolensplein heerste orde en tucht. De regels waren streng. Op de trappen moesten de jongens aan de muurzijde, de meisjes aan de kant van de leuning lopen. En ook tijdens de pauze was er op het school en op het trottoir vóór de school een verplichte looprichting. Toen meisjes het eens presteerden daarvan af te wijken, raakte een Ieraar die moest surveilleren totaal van slag. Hij rende in paniek naar de directeur en riep: "revolutie, revolutie".
Op overtreding van de regels stonden pittige sancties. Standaardstraf bij mijn voorganger was: vijf keer de sterke werkwoorden overschrijven, wat neerkwam op vier bladzijden uit het grammaticaboek.
Sjraar van den Broek, de conciërge, maakte het nog bonter: die gaf altijd een rekensom op. Een getal van vier cijfers tot de macht 10, -1. Zijn sommen hadden altijd nul als uitkomst, maar je moest wel de hele berekening goed hebben. En die besloegen al snel enkele kantjes A4.
De 'Plaat van Verduyn', die van 1907 tot 1941 op de Rijks les gaf spande echter - hebben ze me verteld - de kroon: hij liet leerlingen zonder blikken of blozen een halve letter van de Dikke Van Dale van buiten Ieren. Ik zelf heb overigens ook de nodige ervaringen met strafwerk. Ik kan daardoor zelfs met drie potloden tegelijk schrijven."
Maar je maakte natuurlijk niet alleen straf, je leerde ook veel. De kennis werd er letterlijk ingeramd. De Indische eilanden, hele verzen van Goethe... op katholieke scholen de complete catechismus. Ik weet niet of dit slecht was. Het geeft je een rijke bagage mee voor de rest van je leven. Leerlingen van nu weten minder dan vroeger... Daar ben ik vast van overtuigd. Ik moest in de jaren zeventig eens surveilleren tijdens het examen handelsrekenen. Een van de opgaven was: stel je voor dat je monteur van typemachines bent en naar Antwerpen moet. Je krijgt tweehonderd gulden mee, en moet daar een hotel van betalen en alle vervoerskosten. Op de terugweg rij je via Aken, waar je ook weer allerlei kosten maakt, terug. Hoeveel geld hou je over? Leerlingen presteerden het met méér geld terug te komen dan waarmee zij gingen! Ze zeggen dan: het gaat niet om de kennis, maar om de vaardigheden. 'Meneer, waarom moeten we dat weten?", roepen leerlingen. Ze zijn tegenwoordig niet op hun mondje gevallen. 'We kunnen toch alles opzoeken'. Ik  zeg dan: "Stel je nu eens voor, dat je op het vliegveld van Berlijn staat. je wilt een taxi bestellen. Onder elke arm heb je een dik woordenboek. Je steekt je hand op; één woordenboek valt op de grond. Als je het opgeraapt hebt is je taxi nergens meer te bekennen!"
overzicht.

Interview met Sef Lamberts, die afgelopen 1 september na 42 dienstjaren afscheid nam als docent Duits bij College Den Hulster.

Verhalen uit de oude en de nieuwe doos

  "Of vroeger alles beter was? Ik weet het niet. Wel leuker, denk ik. Ook in het onderwijs. Op onze school liepen kleurrijke figuren rond. De eerste die me zo te binnen schiet, is Joep Vrijling, van 1946 tot 1963 directeur. Na de bevrijding werd de school, die toen nog Rijks-hbs heette, al snel weer vrijgegeven. De inspecteurs hadden hun werk echter niet goed gedaan. De Duitsers bleken alle leidingen in de school volgepropt te hebben met kogels. Vrijling heeft ze er buiten schooltijd stiekem uitgepeuterd!

“Vroeger was het op school leuker”